czyli holenderskich opowieści część druga.
’meet the next generation’ – tak zachęcali do obejrzenia prac dyplomowych studenci z Design Academy Eindhoven.
kto by nie chciał spotkać się z przyszłością?
tym bardziej, że to nie byle jaka szkoła, a najlepsza w Europie.
to tu kształci się ludzi, którzy będą zmieniać świat poprzez design.
wystawa miała miejsce w budynku Akademii, na dwóch piętrach.
podzielono ją na kilka sekcji (szczegóły w mojej relacji DDW 2010).
przyznam szczerze, że wiele projektów wzbudziło moją konsternację.
i miałam obezwładniające poczucie, że po prostu zwyczajnie nie wiem o co chodzi.
co to jest ten design?
widziałam czasem „coś tam coś tam” i bardzo trudno było mi to coś nawet nazwać, nie mówiąc już o próbie odgadnięcia do czego to może służyć czy też co autor(ka) miał(a) na myśli.
bo, drodzy Państwo, w Eindhoven mamy do czynienia z designem koncepcyjnym.
ważny jest koncept, pomysł, idea.
wiedziałam o tym jadąc tam i nie szukałam ładnych mebelków, ale wierzcie mi – czasami nie było łatwo.
ale nie, nie narzekam, bo było to całkiem interesujące doświadczenie.
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
zatem przejdźmy do konkretów.
żeby dać wam obraz tego nad czym pracowali studenci podam wam kilka wybranych tematów prac dyplomowych.
– jazda rowerem i gotowanie połączone (w końcu jesteśmy w Holandii, rower w mieście to główny środek transportu)
– łóżko, które da nam pokój
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
– biodegradowalne trumienki dla martwo urodzonych
– krzesło które sprawi że nasz szept będzie jeszcze bardziej czarujący
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
– gałki (klamki) które świętują bakterie
– nasza anatomia nadaje znaczenie designowi
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
– lampa która daje ci do myślenia
– ubrania zainspirowane przez zwierzęta
– stół symbiotyczny
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
– twarda i miękka sofa
– od języka do designu
– materializacja dematerializacji
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
– autentyczność w czasach technologicznej reprodukcyjności
– moje digitalne ciało
– wazon z pleśni
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
– komiks radykalny
– nowa, mocna tkanina z plastikowego wora
– tradycyjne opowieści odświeżone
– książka: zaprojektuj swój pogrzeb
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
– twoje włosy mogą być biżuterią
– kosmetyki mogą być mroczne, ekstremalne i bolesne
– drewniany stół, który wydaje dźwięki
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
mam nadzieję, że was choć trochę zaintrygowałam.
wystawa prezentowała ponad 140 dyplomów.
przyznaję, że nie zdążyłam obejrzeć kilkunastu, bo zwyczajnie zamknięto wystawę.
ale większość widziałam i starałam się zrozumieć.
fot. piece_of_glass (Agata Ziółkiewicz)
bo generalnie – przypominam – liczył się koncept.
to co można było zobaczyć było tylko jego wizualizacją lub też próbą tegoż.
jednakże na wystawie obecni byli studenci – autorzy dyplomów, którzy chętnie opowiadali o swoich pomysłach, odpowiadali cierpliwie na dziesiątki pytań i wyjaśniali o co chodzi.
tylko czasu trochę mało żeby porozmawiać.
nie mniej uważam, że to rozwiązanie rewelacyjne. nie tworzymy bowiem sobie a muzom, bo to co wymyśliliśmy ma komuś służyć, a zatem trzeba umieć przekonać ludzi, że jest to potrzebne, ciekawe, warte uwagi.
jeśli jesteście ciekawi wszystkich prac dyplomowych to polecam stronę Design Academy Eindhoven.
tam można obejrzeć wszystkie projekty i poczytać o nich.
(zakładka Graduate).
