odczuwanie czasu jest rzeczą względną.
choć upływa on nieuchronnie i dla każdego tak samo, to jednak nasze odczuwanie jest kwestią bardzo indywidualną. zależy to od wielu aspektów. czy na coś niecierpliwie czekamy czy też chcemy by coś trwało i trwało albo też by minęło szybko, byśmy mogli zapomnieć.
przeważnie czas nam umyka, czujemy, że nas zdradza.
im starsi jesteśmy tym bardziej widzimy jak szybko on mija.

nasza współczesność bardzo przyspieszyła. przekaz i dostęp do nieustającego strumienia przeróżnych informacji zabiera nam cenne minuty, godziny niepostrzeżenie. kontakty międzyludzkie zmieniły się diametralnie. coraz trudniej o spokojną rozmowę z drugim człowiekiem bez przerywania jej telefonem, naglącymi sms-ami, o wszelkich social mediach nie wspominając. ludzie nie potrafią już ze sobą tak po prostu porozmawiać. są tuż obok, niby połączeni a jednak całkowicie odłączeni od świata realnego.
doskonale pokazywał to projekt fotograficzny Babycakes Romero, o którym pisałam na moim drugim, fotograficznym blogu.

jakiś czas temu karierę zaczęło robić pojęcie powolności, a teraz wszędzie możemy czytać i uczyć się świadomego życia, mindfulness. oba pojęcia warto poznać, bo… pogubiliśmy się chyba w naszej nowoczesności.

 

 

 

 

a piszę o tym wszystkim dlatego, że moją uwagę zwróciła pewna instalacja artystyczna, jaką można było obejrzeć na Milan Design Week 2016.

“time is TIME” to dzieło Tsuyoshi Tane’a z londyńskiego studia DGT Architects, które powstało we współpracy z marką Citizen. jej celem było zbadanie pojęcia czasu, a także stworzenie doświadczenia czasu dla odwiedzających.

czas jako coś absolutnego, a a cała reszta jakoś coś zupełnie względnego.
czas oglądany z różnych perspektyw.
czas, który dotyczy wszechświata, ziemi, przeróżnych żywych stworzeń, ludzkości, społeczeństw.

wejdź w czas, doświadcz go.
„time is TIME”.

 

 

 

 

 

 

fot. Citizen; via: urdesignmag.com